NYMPHE SEYİR NOTLARI

Tangier'e Geçiş

Cem Eğrikavuk — Mon, 28 Aug 2023 16:15:35 +0000

Tangier'e Geçiş

Cem Eğrikavuk Mon, 08/28/2023 - 19:15

Başlığı bir "geçiş" yazısı gibi attık, ama tek uzun bir seyirden bahsetmeyeceğiz. Üç ayrı kısa kısa seyir yaptık. Aradaki iki kasaba da çok ilginç olmayınca birleştirmeyi tercih ettik.

Aslında Cadiz'den Tangier'e uzunca tek seyirle geçmek mümkün. Ancak tam orkaların en çok sıkıntı yarattığı alandan geçmek gerekiyor. Bu mevsimde çoğu kuzey sularında, tüm saldırı haberleri Biskay körfezi, Kuzey İspanya taraflarından geliyor. Ama buralarda da hala görüldüklerine dair raporlar var. Bir kaç haftadır Cebelitarık çıkışında hiç saldırı yok, benim teorim sadece yaşlıların burada kaldıkları, onların da çok oyuncu olmadıkları yönünde. Ama buna güvenerek tam alanlarının ortasına dalmaya niyetimiz yok.

İki senedir burada güvenle uygulanan strateji 20 metre derinliği aşmamak. Sığ sularda hiç saldırı olmadı. Denizin hızla derineştiği yerlerde zor uygulanır da, bu bölge çok müsait. Yolu fazla uzatmadan 20 metre çizgisini takip edebiliyorsunuz. Tabii kafadan gelen bir rüzgarla yelken yapmayı zorlaştırıyor. Beş dakikada bir tramola atmak iki kişi ile zor. O yüzden biz de sabah erken saatlerde, nispeten rüzgarsız dönemde çıkıp öğlen civarı hedefimize ulaşacak şekilde seyirler yaptık.

İlk hedef Barbate. Sıkıntısız bir seyir ile ulaşıyoruz. Burası Cebelitarık'tan önce rahat durulabilecek son marina. (Tarifa'daki liman acil durum dışında yelkenli kabul etmiyor.) Yine uzun bir kumsal ve binlerce turist... Ama kasaba öncekiler kadar ilginç değil. Hızlı bir tur atıp marinaya dönüyoruz. Marinanın hemen yanında methini duyduğumuz restoran hayal kırıklığına uğratmıyor.

Ertesi sabah Cebelitarık'a doğru yola çıkıyoruz. Nisan - Haziran dönemlerinde buraların belalısı olan ton balığı ağları da kaldırılmış. Rahat bir seyir oluyor. Akıntı da seyir boyunca avantajımıza. Son 1-2 saat terslemesini bekliyorduk, ama etkili olmadan kendimizi Cebelitarık körfezine atıyoruz. Boğazın ortalarında bir ara şeytan dürtüyor. Rüzgar açısı da uygun. Bastırıp geçsek karşıya... Ama uslu duruyoruz. Hem şu meşhur Cebelitarık'ı bir görelim, gelecek sene programında ne kadar yer ayıracağımızı da anlayalım diyoruz.

Yalnız geçerken Tarifa'da gözümüz kalıyor. Çok hoş bir kasabaya benziyor. İlla gelmek lazım. Belki bi ihtimal Tangier'den feribotla...

Cebelitarık diyoruz da, aslında Cebelitarık denen alan sadece körfezin doğusundaki yarımada, İngiliz toprağı. Haritaya bakarsanız, havalimanı neredeyse sınır. Bildiğin gümrük var. Hele Brexit sonrası daha da disiplinliler. Vizemiz olmadığı için biz o tarafa giremiyoruz. Kapı vizesi filan tarzı basitleştirici birşeyler de düşünmemişler, illa İngiliz vizesi olacak. (Ama yanaşıp vergisiz ucuz mazot almanıza engel yok. Depoyu dolduruyouruz.)

Biz sınırın hemen kuzeyindeki İspanyol şehrindeki, La Línea de la Concepción, marinaya yerleşiyoruz. Orjinal niyetimiz ertesi gün devam etmekti, ama öğlende sonra ters bir hava gelecek. Yetişemezsek sıkıntı. Pazar zaten sert. Pazartesi çok rahat bir hava öngörüldüğünden burada da üç gün kalıyoruz. Burası biraz hayalkırıklığı yaratıyor. Koskoca "Cebelitarık" isminden daha enteresan yerler bekliyorduk. İngiliz tarafı, uzaktan gördüğümüz kadarıyla, daha da cacık! Evet, The Rock denilen tepe keyifli gözüküyor, ama şehir tam Toki!

Orada oluğumuz süre boyunca marinanın otoparkında bir spor festivali düzenleniyor. Sürekli ufak ufak yarışmalar. Normalde keyif alırdık da, bir anonsçu koymuşlar... Tüm gün bağrınıp durdu adam!

Okyanusa çıkmadan önce hava beklerken burada biraz kalanların hep şikayetlerini okumuştuk da, anlam verememiştik. Haklıymışlar. (Biz tam tersi, iyi havayı kaçırmamak için girmeden devam etmiştik.) Tek olumlu tarafı, denk geldiğimiz birkaç süper restoran oldu.

Pazartesi yine çok erken bir saatte ipleri çözüp Tangier'e doğru yola çıkıyoruz. Boğazı neredeyse dik geçiyoruz. Sevgili Orkalar daha batıda takılıyorlar, karşılaşmamak için en iyi yaklaşım bu herhalde. Aslında gel git akıntısı açısından kötü bir saatte çıkıyoruz. Ama önceliğimiz değil, zaten Fas tarafında daha az etkili olduğu söyleniyor. Boğazdaki gemi trafiği yoğun ama düzenli. Aralarından geçmek sorun olmuyor. Sonra da kıyıyı takip edip Tangier'e ulaşıyoruz.

Buradaki giriş işlemleri hakkında çok olumsuz şeyler duymuştuk. Saatler sürdüğü, teknenizi incik cıncık aradıkarı filan... Hiç öyle birşey olmadı. Marina'daki bekleme iskelesine yaklaştığımız anda marinanın gemicisi koşarak gelip iplerimizi alıyor. (Avrupa'da bunu hep kendiniz yapıyorsunuz. İskele üzerinde tesadüfen biri varsa yardımcı oluyor, yoksa Rengin uçarak atlıyor!) Sonraki bütün koordinasyonu da o hallediyor. Evraklarla gümrük binasına gidiyoruz. Orada gemici ile birlikte 3-4 form dolduruyoruz. Kendi de bilgisayara birşeyler giriyor, ama bir yandan da evraklar yan odalardaki pasaport polisine ve gümrüğe gidip geliyor. Onlar da kendi işlemlerini yapıyorlar. Sonra hep beraber tekneye gidiyoruz. Üç kişi girip teknede üstünkörü bir arama yapıyorlar. Şüpheli yerlere bakıyorlar. Klasik; silah, para vs... soruyorlar. Bir de drone... Bu konuda çok titizler. İzinsiz kullanımının ağır cezaları varmış. Sanırım drone'umuz olsa emanete filan alıyorlar. Neyse, aramadan da temiz çıkıyoruz. Tüm süreç bir saat bile sürmedi.

Ardından marinetto bizi kış boyu kalacağımız pontonumuza yönlendiriyor. Yine koşarak gelip bağlanmamıza yardımcı oluyor. İlk intibamız çok yeni ve temiz bir marina. Nedense ikimiz de çok kirli bir deniz bekliyorduk. Pırıl pırıl, dibin gözüktüğü bir marina bizi şaşırtıyor. Bakalım şehir nasıl çıkacak...

<-- Rota / Cadiz

Geolocation

35.975397322276, -5.4960738544219

Add new comment

Map

Rota / Cadiz

Cem Eğrikavuk — Mon, 21 Aug 2023 15:06:36 +0000

Rota / Cadiz

Cem Eğrikavuk Mon, 08/21/2023 - 18:06

Pazar sabahı Bonanza karşısındaki demir alanından çıkıp Cadiz'e yöneliyoruz. Sabah saatlerinde akıntı yine avantajımıza, nehirden hızlı bir şekilde çıkıyoruz. Chipiona kasabasının önündeki adaların arasından geçip güneye dönüyoruz. Yolumuz çok fazla değil, hava da sakin. Hatta o kadar sakin ki, Rota önüne geldiğimizde, alargada duran tekneleri görünce marina girişimizi erteleyip gidip koyun içine demir atıyoruz. Pazar olduğu için öğleden sonra epey bir tekne daha geliyor.

Önce bir deniz suyunu yokluyoruz. İlk defa ideal sıcaklıkta. Şu ana kadar okyanusa yakın yerlerde çok soğuktu. Nehirler daha ılıktı, ama oralarda da hem su bulanık hem de sürekli akıntı oluyordu. Bu fırsatı değerlendirmek için hemen kompresörü kurup teknenin altını süngerlemeye dalıyoruz. Bu sene hiç yapmadık ve su hattındaki sakallardan dolayı epey zorlanacağımızdan korkuyorduk. Ama sadece su hattı kötü çıkıyor. Orayı da yeni aldığımız minik fırça ile nispeten rahat hallediyoruz. Geri kalanı ise sert bir sünger 2-3 geçişte temizleniyor. Pazar iş bitmiyor, ama Pazartesi sabahı marinadan bir kaç saatliğine çıkıp aynı demir yerinde tüm karinayı temizliyoruz. Coppercoat'un performansı hiç fena değil.

Rota keyifli bir kasaba çıkıyor. Uzunnnn kumsalları sayesinde epey turistik, ama geleneksel yapısını da korumuş. Hemen yanındaki dev askeri liman da, gün boyunca uçan helikopterleri dışında, rahatsızlık verniyor. Marinanın suyu da uzun süredir görmediğimiz kadar temiz. Diğer teknelerdeki çocuklar sürekli suda. Hatta biz de girmeyi düşünüyoruz, ama yüzmek için dışarı çıkıp kumsalın önünen demirlemeyi tercih ediyoruz.

Cadiz şehrini de buradan gidip gelerek geziyoruz. Aslında niyetimiz hemen marinanın içinden kalkan feribotla geçmekti, ama feribot çalıştırmak yerine aynı iki nokta arasına otobüs koymuşlar. Teknik sebep deseler de, tahminimiz yolcu sayısı... Cadiz, epey büyük, yine tarihi olarak önemli ve çok güzel bir şehir. Bir miktar geziyoruz, ama bize çok kalabalık geliyor. Muhtemelen normalin de üzerinde, zira limanda kocaman bir cruise duruyordu. Buraya daha makul bir mevsimde gelmeye niyetli olduğumuz için, üstünkörü dolaşıp teknemize dönüyoruz.

Üç gün için rezervasyon yapmıştık, ama sert bir havanın da geçmesini beklemek için bir gün daha uzatıp 24 Ağustos Perşembe sabahı Rota'dan ayrılıyoruz.

<-- Bonanza Tangier'e Geçiş -->

Geolocation

36.617004113729, -6.3535442295977

Add new comment

Map

Bonanza

Cem Eğrikavuk — Sat, 19 Aug 2023 19:01:01 +0000

Bonanza

Cem Eğrikavuk Sat, 08/19/2023 - 22:01

Mazagon ve Huelva pek enteresan olmadığı için sadece bir gün kalıp sabah marinadan çıkarak yolumuza devam ediyoruz. Öğleden sonraya kadar kayda değer hiç bir rüzgar göstermediği için motora kuvvet. Cadiz yönünde gidiyoruz, ama bu şehirden önce Guadalquivir nehrine girip 1-2 gece alargada durmaya niyetliyiz. Bu da stratejik olarak önemli nehirlerden biri. Sevilya'ya kadar bayağı büyük yük gemileri dahi gidebiliyor. Sadece Sevilya'dan hemen önce bir lock var. Gelecek sene için bu nehirle de ilgili planlarımız var.

Monoton bir seyirden sonra nehrin girişine ulaşıyoruz. Mazagon'dan bir süre sonra balıkçı pareketeleri bile azalmıştı. Ama nehir girişi oldukça hareketli. Biz yaklaşırken çıkan yük gemisinin boyutları şaşırtıyor. Sonraki iki gün demir yerimizde de yanımızdan birkaç tanesi geçecek bunların.

Yerleşimler nehrin güney yakasında. Önce Sanlucar de Barramede, ardından Bonanza kasabaları gözüküyor. İkisinin de önünde, neredeyse kesintisiz bir şekilde, yüzlerce küçük tekne tonozda duruyor. Arkasında plajlar da, iğne atsan yere düşmez. Türkiye'de turist sayısı eksik kaldıysa, bakiyesi burada!

Nehrin ilk dirseğini döner dönmez, okyanus dagalarından korunaklı demir alanına demir atıyoruz. Karşımızdaki doğu kıyısınıda tuz tepecikleri göz alıyor. Bizim taraf ise nerdeyse ormanlık sayılır. Burada da sürat tekneler ve jet-skiler sürekli turda, ama Culatra kadar rahatsız edici değil. Akşama da hiç biri kalmıyor.

Hatta akşam bir parti teknesi yakınımızda dolaşıyor. İlk akşam özel bir kutlama sanıyoruz, ama ikinci gece de aynı formatta gelince bunun bir disko-tekne olduğunu anlıyoruz.. Önce DJ, arkasından da canlı bir grup müzik yapıyor. Ses seviyesi de, kalitesi de rahatsız etmeyi bırak, keyif alınacak seviyelerde.

<-- Mazagon / Huelva Rota / Cadiz -->

Geolocation

36.806670373357, -6.3452131006929

Add new comment

Map

Mazagon / Huelva

Cem Eğrikavuk — Thu, 17 Aug 2023 19:43:30 +0000

Mazagon / Huelva

Cem Eğrikavuk Thu, 08/17/2023 - 22:43

Artık Guadiana Nehrinden çıkıp doğuya yol yapma zamanı...

Sabah hem akıntıdan hem de öğlene kadar beklenen uygun rüzgardan faydalanmak için erkence kalkıp demir alıyoruz. Çapamız bize yine dipten bazı hediyeler getiriyor. Bu seferki balık sepetine benzer birşeyler. Tonoz etkisi göstermiyor, hareket edebiliyoruz. Ama saçakları pervaneye filan karışmadan hızla kesip kurtulmayı tercih ediyoruz.

Demiri temizler temizlemez ana yelkeni açıyoruz ve pupa seyriyle nehir girişindeki kanaldan, akıntı sağolsun, oldukça hızlı bir şekilde çıkıyoruz. Okyanusla buluşunca doğuya dönüyoruz ve keyfili bir dar apaz seyire oturuyoruz. Yolun çoğunu götürüyor. Öğlene doğru rüzgar hem pupaya dönüyor hem de zayıflıyor. Son iki saati motor desteğiyle yapıyoruz. Seyrin sonuna doğru iki yunus yanaşıyor tekneye. Eskiden yunus görünce direkt sevinirdik, şimdi ilk anda bir "Orka olmasınlar..." tedirginliği olmuyor dersek yalan olur. Bunlar da epey büyükler. Neredeyse beş dakika kadar güle oynaya eşlik ediyorlar bize.

Mazagon marina Huelva limanına giden kanalın girişine kurulmuş. Bir kaç saattir zaten limann devasa vinçlerini, petrokimya tesislerini vs görüyoruz. Üstüne tam biz gelirken önümüzden giren konteyner gemisinin boyutlarını görünce... Evet, bu önceki kanallardan farklı, bayağı endüstriyel bir bölgedeyiz. Zaten İspanya'nın bu bölgesi de Huelva olarak anılıyor.

Tekneyi bağlayıp otobüsle Huelva'ya yollanıyoruz. Aslında şehir pek ilgimizi çekmiyor, ama İspanyol telefon hattını Ayomonte'da çözememiştik, sistemleri çalışmıyormuş! O vesileyle şehri de görmüş oluyoruz. Denizden de gözüktüğü gibi, sanayi şehri. Ama yine de keyifli sayılabilecek bir merkez bölgesi var. Trafiğe kapalı sokaklar, dükkanlar, kafeler... Az bi dolaşıp telefon ve yemeği de halledip yine otobüsle marinamıza dönüyoruz.

Sonra duşlar muşlar.... Üç haftadır marinaya girmediğimizi fark ediyoruz. Nehir boyunca iskeleye yanaşıp su almıştık, o yandan hiç eksiğimiz olmadı. Ama suyu düşünmeden harcayablimek de ayrı bir keyif.

<-- Ayamonte Bonanza -->

Geolocation

37.131538771193, -6.829788781339

Add new comment

Map

Ayamonte

Cem Eğrikavuk — Wed, 16 Aug 2023 19:27:26 +0000

Ayamonte

Cem Eğrikavuk Wed, 08/16/2023 - 22:27

Portekiz tarafında Vila Real de Santo António, İspanya tarafında Ayamonte şehirleri. Birbirlerininden bu kadar farklı olabilirler!

İlk önce Portekiz tarafının önüne demir atıp karaya çıkıyoruz.

Santo Antonio, Aveiro'daki veba salgınından kurtulan balıkçılar için 1774'de kurulmuş. Ve 1755' de büyük deprem sonrası yeniden Lisbon'a benzer bir planda inşaa edilmiş. Bu nedenle şehir planı ve bina tipi olarak bir miktar Lisbon'a benzetiliyor ve müthiş düzenli gözüken bir şehir. Tüm caddeler gönyesinde, binalar muntazam vs... Günümüzde bir bölgesini trafiğe kapatıp keyifli bir ortam yaratmışlar. Meydanda kurulu sahne de akşamları canlı gösterilerin habercisi. Biraz dolaşıp büyükçe bir marketten de alışveriş yapıp Nymphe'ye dönüyoruz. Limanın hemen yanında bir de karavan park alanı dikkatimizi çekiyor. Bazıları bildiğimiz klasik karavan veya motokaravan. Ama acayip aletler de var. Otobüsten ve tırdan bozmalar. Metrekare olarak Nymphe'den büyükler. Ama bu sıcakta hiç çekici gelmediler!

Demir alıp karşı kıyıdaki Ayamonte kasabasının önüne geçiyoruz. Aslında iki kıyı arası botla gidip gelinecek mesafe, ama akıntı, artan rüzgar ve kanaldaki yoğun tekne trafiği... Bot mesafesini azaltalım. Bu arada buradaki alarga alanında Culatra'da gördüğümüz Alman bir tekne ile karşılaşıyoruz. Sahibi Karayipli. Culatra'da bizim bayrağı gördüğünde "Merhaba arkadaş, nasılsın!!!" diye bağırmıştı bize, o zaman tanışıklık oluşmuştu. Marinadaki bot bağlama durumunu sormak için Cem bir ara yanına gittiğinde alargadaki diğer Fransız teknenin botunun dün gece çalındığını öğreniyoruz. Gece suda gelip ipleri kesip götürmüşler botu. Bizim arkadaş uyarıyor "Aman ha bırakmayın botunuzu suda!" diye.

Karşı kıyı ile kıyaslandığında Ayamonte çok daha eski bir görüntüde. Dar ve kıvırlan sokaklar, ufak binalar, minik restoranlar, meydanlar... Burada daha fazla vakit geçiriyoruz.

İki gece alargada kaldıktan sonra artık yol alma vaktinin geldiğine karar veriyoruz. Uzun süredir çok rahat takılıyoruz. Hava durumu hep iyiydi. Ama amacımız Eylül başında Fas'ta olmak. Arada görmek istediğimiz yerler de var. Biraz yol alsak iyi olur. Ters bir havaya denk gelip bir yerde uzun süre takılırsak, emniyet payımız olsun.

Yarın hedefimiz Huelva, bu bögeye ismini veren şehir.

<-- Guadiana Nehri Mazagon / Huelva -->

Geolocation

37.207171750091, -7.4098991761182

Add new comment

Map

Guadiana Nehri

Cem Eğrikavuk — Thu, 10 Aug 2023 18:31:09 +0000

Guadiana Nehri

Cem Eğrikavuk Thu, 08/10/2023 - 21:31

Salı sabahı 11'e kadar oyalanıp kahvaltı sonrası yola çıkıyoruz. (İyi ki de... Dışarıda güneyli ölü dalgalar karşılıyor bizi. Yolda yemek keyifsiz olacaktı.)

Zamanlama yine bir gel-git ile ilgili, ama ne bu nehir çıkışındaki, ne de varacağımız Guadiana nehrindeki akıntı değil konu. Esas derdimiz o nehrin 4 mil içindeki köprünün yüksekliği! Değişik kaynaklarda 18-20 metre arasında veriliyor köprünün yüksekliği (ve herkes belirsizlikten şikayetçi.) Sağlama almak için, suyun en düşük olduğu zamanda geçmek öneriliyor. Zaten sonrasında nehirden yukarı devam edeceğimiz için akıntı açısından da mantıklı.

Ölü dalgada sallana sallana nehir girişine ulaşıyoruz. Kendimizce zamanlama iyi, ama tablolara bakarken nehrin İspanya tarafına baktığım için saat farkından aslında az gecikmeli geliyoruz.

Evet, nehrin İspanya tarafı... Bu Portekiz ve İspanya arasındaki sınırı oluşturan nehir. İçeri doğru yol alırken solunuz Portekiz, sağınız İspanya. Girişinde iki büyükçe kasaba var; Santa Antonio ve Ayomonte. İkisinde de orta ölçekli marina var ve bu bölümde trafik epey yoğun. Schengen öncesinde bu bölgedeki amatör tekneler nasıl idare ediliyordu, merak ediyoruz. Hoş, aynı soru nehrin ilerki bölümlerinde de sürekli aklımızda. Karşılıklı kurulmuş kasabalarda yaşam bugün tamamen iç içe.

Neyse, biz giriş bölgesinde durmadan nehirde devam edeceğiz. Köprünün altından biraz gerilerek, ama sorunsuz geçiyoruz. Bu Portekizi'i İspanya'ya bağlayan otoban köprüsü (Lagos'tan Sevilla'ya giderken araba ile üstünden geçtiğiz köprü yani). Çok şükür, nehir boyunca başka köprü yapmamışlar. Ve nehrin derinliği de uygun. Nehir içinde 22 mil yol yapıyoruz. Burada yelken yapanları okuyup şaşırmıştık. Daracık nehirde bi de onlamı uğraşılır? Ama ortam o kadar güzel ki, biz de anayelkeni açıp motoru susturuyoruz. Aslında bizi akıntı götürüyor. 8-10 knot arası arkadan esen rüzgarın tek espirisi, dümen dinleyecek kadar yol yaptırması.

Kıvrıla kıvrıla giden bu nehirde seyir yapmak çok keyifli. Trafik çok az. Çoğunlukla başka tekne görmüyorsunuz bile. Gördükleriniz de sağa sola "parketmiş" boş tekneler. Genelde iki tonoz arasına bağlanmış, belli ki uzun süre konaklayan tekneler var nehir boyunca. Ama birkaç istisna dışında, öyle çok hırpani, terkedilmiş durumda değiller. Sahipleri ya bölgeden birileri, ya da teknesini yerel birine emanet edip bir süreliğine memleketine dönmüş yelkenciler. Rehber sitelerde okumuştuk, burada tonozlara sahip çıkan yerel işletmeciler varmış. Kullananlar da epey memnun aldıkları hizmetten.

Yol boyunca üç-dört tane kasabacık var. Onların önünde tonozda ve demirde bekleyen tekne sayısı biraz daha fazla, ama nehrin kelalaka diyebileceğimiz yerlerinde de bırakılmış tekneler var. Ha, bir de nehir yatağının hemen üstüne yapılmış küçük çiftlik evleri var ki, önlerinde minik iskeleleri ile kayıkları... Dışardan muazzam gözüküyorlar, ama eminiz dışı bizi içi sahibini yakıyordur.

Akşamüstü Alcoutim kasabasına ulaşıp demir atıyoruz. Karışımızda da İspanyolların Sanlucar kasabası. Aralarındaki mesafe 200 metre, saat farki ise 1 saat! İki tarafın saat başı çanlarının neredeyse aynı anda ama bir sayı fark ile çalması güldürüyor bizi. Dolmuş kıvamında iki küçük feribotçuk ile iki kıyı arasında ulaşım da sağlanmış. Sabah kalkıp, botla önce İspanya tarafına geçip köyü ve arkasındaki tepeleri gezip kahvaltıya Portekiz'e geçiyoruz.

Sosyal imkanlar olarak Portekiz kasabası daha renkli gözüküyordu. 5-6 tane restoran, nehrin üzerinden bakan bir "çay bahçesi", market vs... İspanyol tarafında ise kara kuru iki restoran dışında birşey dikkatimizi çekmiyor, ama bizi şaşırtmayı başarıyorlar. Wikipedia'ya göre nüfusu sadece 400 olan bu köyde, 8 gün boyunca süren bir festivale denk gelmişiz. Öyle böyle değil! Gündüz nehir üzerinde oyunlar oynanıyor, akşam gün batımından sonra konser ve gece yarısından sonra DJ'li parti... Böyle bir yerde yarattıkları sosyal ortamı gıptayla seyrediyoruz.

Cumartesi sabahı Alcoutim önünden demir alıp bi 6 mil daha nehir yukarı tırmanıyoruz. Geçtiğimiz bölge iyice ıssız. Arada nehir yatağının az üstüne kurulmuş tek tük evler var. İspanya kıyısında ufak bir kasaba geçiyoruz, ama hiç bir hareket güzükmüyor. Pomarao kasabasına yaklaşırken sağdan Chanza nehri katılıyor. Portekiz / İspanya sınırı da bu kol boyunca sağa dönüyor, ama biz dönemiyoruz zira yüz metre içeride bir baraj var. Evet, iki ülke arasında baraj kurmuşlar. Biz ise ana nehir üzerindeki Pomarao kasabasınını önündeki iskelelere yanaşıyoruz. Burada artık iki taraf da Portekiz.

Kasaba ilginç... Bugün bir espirisi kalmamış ama su kenarındaki paslı vinçlere vs bakarsak, vaktinin önemli limanı. Belli ki kasaba da vaktinde çok daha büyükmüş. Orman tarafından yutulmakta olan yıkıntı bir bölge var. Gün boyu on kadar gezi teknesi gelip yanımızdaki küçük iskeleye bağlanıyor. Cumartesi olduğu için çoğu yerel turistler. Köyü dolaşıp az yukarıdaki restoranda yemek yiyorlar, bir kısmı da suya giriyor. Biz dolaşmak için akşamı bekliyoruz, zira feci sıcak! Yürüyüş sonrasında biz de nehirde duşumuzu alıyoruz. İki gece kalırız diyorduk, ama gün boyu karasinekler feci rahatsız ediyor. Sabah Alcoutim'e dönmeye karar veriyoruz.

Akıntıdan da faydalanmak için sabah erken iskeleden ayrılıp keyifli bir seyirle Alcoutim önünde aynı yere demir atıyoruz. Karşı kıyıdaki festival sürüyor. Bugün sportif gün gibi. Formalı ekipler dolaşıyor ortalıkta. Heralde pazar olduğu için iyice kalabalık ortalık. Biz Portekiz tarafında takılmayı tercih ediyoruz.

Sabah iskelede mini-feribot'a ayrılmış yere yanaşıp veya başka bir tekneye aborde olup su depomuzu doldurmaya niyetliyiz, ama gerek kalmıyor. Şansımıza bir yer boş. Yanaşıp iskeleden hem suyumuzu dolduruyoruz, hem de bakkaldan alışveriş yapıyoruz. "Bakkal" çok doğru kelime. Tam köy bakkalı. Herşey var. Ama herşeyden 1-2 çeşit. Alışveriş yapmak çok kolay. Seçme şansınız ve derdiniz yok.

Ardından yine akıntıyı kullanarak Guerreiros kasabasına iniyoruz. Çıkarken görmüştük, küçük bir iskelesi var buranın da. Hatta iskelede yer de var, ama biz önüne demirlemeyi tercih ediyoruz. Bi kolaçan etmek için karaya çıktığmızda kötü haber; buranın meşhur restoranı Pazartesi icabı kapalı! Bizim bunların kapalı günleri tutturmakta büyük becerimiz var. Dün de Alcoutim'de sevdiğimiz restoran kapalıydı, ama en azından alternatifi vardı. Bu gece ton balıklı makarnaya talim!

Salı sabahı erken bir saatte demir almaya niyetliyiz. Amacımız köprüyü alçak su seviyesinde geçmek. Ama demir bizi biraz uğraştırıyor. Dipte eski bir tonoz kalıntısına takılmış. Üstelik gece boyu dönen rüzgar ve akıntılar yüzünden bir de iyice dolanmış. Klasik kurtarma yöntemi işe yaramayınca, botla yanına gidip kesmek zorunda kalıyoruz. Seyrin gerisi olaysız geçiyor. Bir tane sal geçiyoruz. Bildiğin iki direk arasına bir çaşaf germiş. Hafif rüzgar ve akıntı ile yol alıyor. Bayağı da hızlı gidiyor. İçindeki amca rahat bi koltuk koymuş keyfi yerinde. Nehre girdiğimizden beri Hucklebery Finn dilimizde. Aha, sonunda gördük kendisini!

Öğlene doğru nehrin girişine yakın Vila Real de Santo António kasabası önünde demirliyoruz. Nehirdeki seyrimiz bitti, ama aklımız kaldı. Hem suda olmak, hem de doğaya bu kadar yakın olmak hoşumuza gidiyor. Havanın sıcaklığından tam hakkını veremedik. Bölgede çok keyifli gözüken yürüyüş yolları filan var. Ve ikimiz de bahar aylarında bu tabiatın nasıl olacağını merak ediyoruz. Kim bilir... Seneye?

<-- Tavira Ayamonte -->

Geolocation

37.554392230445, -7.5242834502724

Add new comment

Map

Tavira

Cem Eğrikavuk — Mon, 07 Aug 2023 21:39:41 +0000

Tavira

Cem Eğrikavuk Tue, 08/08/2023 - 00:39

Culatra kanalından çıktıktan sonra ilk hedefimiz Tavira. Asıl derdimiz yolu bölmek. Hatta beğenmezsek Guiadana nehrine devam edecek kadar vakit bile bıraktık kendimize. Ama çok beğeniyoruz ve iki gece kalıyoruz.

Coğrafya Culatra'yı andırsa da kanallar çok daha dar ve sığ. Lagünden çok nehir demek daha doğru. Bazı yerlerde manevra yapacak genişlik bile yok. Esas demirleme bölgesini tonozlarla doldurmuşlar, aralarına demirlemek imkansız. (Bir yandan iyi, çünkü demir atmaya göre çok daha fazla tekne bağlanabiliyor.) Ama telefonla ulaştığımız işletmeci pazar günü boş tonoz bulmanın imkansız olacağını söylüyor. Biz de rehber sitelerden öğrendiğimiz biraz ilerdeki bir noktada şansımızı deniyoruz. Gelgitin en sığ olduğu saatlerdeyiz. Nerdeyse salmanın yere değeceği bir noktaya demir atıyoruz. Zinciri fazla döşeyemiyoruz. Rüzgar dönerse kıyıya çıkmak veya kanalın ortasına dönüp trafiğe engel olmak mümkün. Ama yer çamur, motorla da iyi bir yüklenip çapayı iyice gömüyoruz.

Çapanın tuttuğundan iyice emin olunca bot ile karaya çıkıyoruz. Bot ile çıkılan küçük iskelede de bir kaç restoran var ama biz kasabayı görmek istediğimizden yarım saatlik bir yürüyüşü göze alıyoruz. Erken davranmışız, sıcak, ama yol enteresan. İlk önce ne olduklarının tam anlamadığımız, doğal mı değil mi kestiremediğimiz gölcükler görüyoruz yol boyunca. Biraz ilerleyince buranın bir tuz üretim tesisi olduğunu anlıyoruz. Bildiğiniz tuz tarlası! Ayrıca delta, doğal bir kuş cenneti de oluşturmuş burada. Zaten teknedeyken de dikkatimizi çekmişti değişik kuş sesleri, burada da flamingolar, cinsini bilmediğimiz başka değişik kuşlar görüyoruz.

Yarım saatlik yürüyüş sonrası kasabaya ulaşıyoruz. Kasaba, alışveriş merkezi ve yeni yerleşim alanları ile doğuya doğru epey büyümüş olsa da bizim hedefimiz kanal boyunca uzanan eski şehir. Lagos'tan sonra gördüğümüz en korunmuş eski şehir olabilir Tavira. Sokaklar, evler, kiliseler, çan kuleleri...Seviyoruz kasabayı. Ufak bir marketten alışveriş işini halledip, karnımızı da doyurduktan sonra dönüyoruz tekneye. Bu arada yemek yediğimiz Hint lokantasında hesap öderken garson Türk olduğumuzu farkediyor. İstanbul'dan açılıyor konu. Ailemle Hindistan'a uçarken İstanbul'da iki saat bekledim ama daha uzun gelmek istiyorum diyor. Biz de gezmek için muazzam şehir kesin gelmelisin deyince, yoo gezmek için değil saç ektirmek için diye açıklıyor bize:)))) Dönüşte akıntı nedeniyle su çok daha berrak görünüyor, fırsatı kaçırmayıp çupluyoruz hemen. Bu programı sevdik, ertesi gün yine yapıyoruz aynısını, bu sefer daha geç bir saatte tabii ki!

İki gün boyunca hiç bir sorun yaşamıyoruz, ama akıntılı kanallarda demirleyenlerden dinlediğimiz garip durumu biz de yaşıyoruz. Normalde demirdeki teknenin üzerindeki ana kuvvet rüzgardır, akıntı ihmal edilebilir. Bu sayede zincir pruvadan ileri doğru uzanır. Ciddi bir akıntı rüzgara ters yönde esince durum karışıyor. Karinaya ve salmaya etki eden akıntı tekneyi kendi yönünde çeviriyor. Rüzgarı kıçtan almaya başlıyorsunuz. Yeterince bir rüzgar varsa tekneyi akıntıya ters yönde sürüklemeyi başarıyor. Bu durumda zinciriniz pruvadan geriye doğru duruyor. Havuzlukta oturururken rüzgarın arkadan gelmesi de garip hissettiriyor.

<-- Culatra ve Faro Guadiana Nehri -->

Geolocation

37.111773116026, -7.6313682191324

Add new comment

Map

Culatra ve Faro

Cem Eğrikavuk — Wed, 02 Aug 2023 21:01:41 +0000

Culatra ve Faro

Cem Eğrikavuk Thu, 08/03/2023 - 00:01

Cumartesi sabahı demir alıp genel olarak Culatra olarak bilinen bölgeye giriyoruz. Uyarılar yerindeymiş, kanalda akıntı 3 knotlara kadar çıkıyor. Ama bu saatte lehimize.

Culatra bu kocaman lagünün önündeki adanın ismi. Çoğu tekne bu adanın içine demirlediği için yelkenciler arasında öyle anılıyor. Kara tarafında iki büyük yerleşim Faro ve Olhao.

Çok acayip bir alan. Hele bizim gibi gel-gite yabancı Akdenizliler için. Evet, üç senedir limanlarda her gün iki metreye kadar inen çıkan iskelelere alıştık, ama orada gördüğümüz hep dikey bir hareketti. Burada çok büyük bir alan tam deniz yüksekliğinde ve süreki su altına girip çıkıyor. Her altı saatte bir adalar boyut değiştiriyor, hatta bazıları batıp batıp çıkıyor. Sabah denize sıfır, yalı görünümlü evler, öğlen döndüğümüzde 50 metre içeride kalmış. Botla şurdan geçer miyiz diye baktığımız yerde birkaç saat sonra birileri köpek gezdiriyor. Hatta bunu fırsat bilen bazı katamaranlar ve çift salmalılar su derinken teknelerini kumsallara oturtuyorlar. Su çekildiğinde teknenin altındaki işlerini rahatça hallediyorlar. Etrafta batıp çıkan şeylerden birisi de istiridye çiftlikleri. İlk geldiğimizde anlam veremiyoruz; az önce demir attığımızda orada olmayan ama şimdi su yüzüne çıkmış devasal batık gibi şey de ne öyle! Sonra Faro'ya giderken feribotta tanıştığımız alarga komşumuz Eric anlatıyor, meğer bunlar istiridye çiftlikleriymiş. Seviyorsanız mutlaka deneyin burada istiridye diyor Eric, taze taze:)

Kanallar labirent gibi, ama çok iyi işaretlenmiş, seyirde bir sıkıntı yok. Biz yine de Culatra önündeki demir alanında kalıp, Faro ve Olhao'ya feribotla gitmeyi tercih ediyoruz. İki şehrin önündeki alarga alanları pek sevimli değil.

İkinci gün botla Culatra kasabasına iniyoruz. Eski ve geleneksel bir balıkçı kasabası. Artık muazzam turist alıyor, ama çoğu günübirlik gelenler. Ruhundan pek birşey kaybetmemiş. Turistler de yemek dışında kasabada pek takılmıyor zaten, hemen 15 dakika yürüyerek güneyde, okyanus tarafındaki plaja geçiyorlar.

Bir gün Culatra'dan feribotla Faro'ya geçiyoruz. Bu bölgenin büyük şehri. Uluslararası havalimanı burada, zaten tepemizden sürekli uçaklar iniyor. Açıkcası şehrin uzaktan görüntüsü sevimli değil. Plaza görünümlü yüksek binalar filan. Biraz ayak sürüyerek gidiyoruz. Ama eski şehir merkezi gayet güzel korunmuş. Dar sokaklar, desenli parke taşlı kaldırımlar, keyifli restoranlar...

Ertesi gün ise Olhao... Burası da şaşırtıyor. Liman tarafı sanki sadece turistlere yönelik kurulmuş, onları adalara aktarma merkezi gibi duruyor. Feribotlar, deniz taksiler, tur tekneleri... Fakat arkadaki sokaklara dalınca yine eski ruhunu korumuş, çoğu trafiğe kapalı sokaklarla karşılaşıyoruz. Bir kısmında restoran ve dükkanlar açılmış, ama önemli bir kısmında kendinizi 60'ların Portekizinde hissediyorsunuz.

Bir gün de yürüyerek Culatra plajından Farol adası plajı arasında sahil boyu git gel yapıyoruz (Bu iki kasabaya ismen (İlha da Culatra- İlha do Farol) ayrı ada muamelesi yapıyorlar, ama aslında öyle değil, aynı delta adacığının ortasında Culatra var, batı ucuna ise Farol adası diyorlar!) İki plaj arası da şahane kumsal, ama insanlar genelde kasabaların önlerindeki plajları tercih ediyorlar. Aradaki boşlukta biraz yürümeyi göze alanların tek tük şemsiyeleri var o kadar. Çok keyifli iki saatlik bir yürüyüş oluyor. Farol tarafına yürümüşken oradaki kasabayı da dolaşıyoruz. Culatra daha balıkçı kasabası tadında. burası ise daha yazlıkçı (airbnb mod) görünüyor. Evler ve bahçeler daha bir bakımlı, son derece sevimli bir yer.

Restoranlardan çok bahsetmiyoruz, ama Olhao'dakini anlatmamız lazım. Menüde tek kalem var: Yiyebildiğin kadar ızgara balık! Sadece içeceğini sipariş ediyorsun. Biraz patates, salata filan da getiriyorlar. Mangal, masaların hemen yanında. Pişirdiklerini bi tepsiye koyup masalara dağıtıyorlar, herkes istediği balıktan istediği kadar alıyor. En az bi 7-8 çeşit balık var. Hatta ızgaracı genç her seferinde başka cins bir balık tattırmaya çalışıyor. Onu da çöp tabağınızdaki kılçık ve artıklara bakarak yapıyor; ''Hımm evet a, b, c yemişsiniz bu sefer size x vereyim !'' gibsinden. Hoş Cem her seferinde minik kalamarları kapmayı başarıyor bir şekilde:) Ama hepsi de çok lezzetli getirilenlerin. Daha aç gelmediğimize pişman oluyoruz. (Hesap da Avrupa'da pek alışık olmadığımız tarz. Masaya gelip "Ne vardı sizin abi" dİyor restoranın sahibi resmen.)

Pazar sabahı bir haftadır durduğumuz yerden demir alıyoruz. Zincir ve çapa tamamen çamur kaplı. Deniz suyu pompasına hortum bağlayıp yıkayarak almak zorunda kalıyoruz. Yoksa ırgat batacak. İnsanlar teknelerini burada alargada bırakıp birkaç haftalığına memleketlerine gidiyorlar. Neye güvendikleri belli.

Kanaldan çıkışı akıntının yine leyhimize olacağı saatlere denk getirdik. Ama bu sefer tam girişteki manzara gerçekten ürkütücü, giriyor olmak istemedik. Akıntının dışında, bir de derinlik 40 metrelerden 10 metreye düşüyor. Açıktan gelen dalga ile, içrerden çıkmaya çalışan akıntı tam burada çarpışık acayip karışık bir deniz oluşturmuş. Biz arkamızdan gelen akıntı ile 6-7 knot hızla geçiyoruz bu alanı, ama karşıdan gelsek iyi ihtimal 2 knot filan, fena dayak yiyeceğiz.

Niyetimiz yine mendirek yanında demir atıp bir kahve içmekti, ama gece boyu hafif güneyi havanın bıraktığı ölü dalgalar var. Pek rahat güzükmüyor. Pas geçip Tavira'ya yöneliyoruz.

<-- Culatra Önü Tavira -->

Geolocation

36.998050863733, -7.8414925508081

Add new comment

Map

Culatra Önü

Cem Eğrikavuk — Fri, 28 Jul 2023 18:00:00 +0000

Culatra Önü

Cem Eğrikavuk Fri, 07/28/2023 - 21:00

28 Temmuz Cuma sabahı marinada sallana sallana hazırlanıyoruz. Kahve, kahvaltı, tekneyi yıkama, alarga için birkaç yemek pişirme, suları doldurma vs....

Sallanıyoruz, çünkü Culatra bölgesine 17:30'dan önce varmak istemiyoruz. Burası; Faro ve Olhao şehirlerini de barındıran kocaman bir delta. Gelgit zamanlamasını iyi ayarlamazsanız giriş kanalında ciddi akıntılar olduğu söyleniyor. Bu yüzden kanala akşam girmek istiyoruz.

Tam öğle vakti marinadan çıkıyoruz. Hafif bir rüzgar beklentisi var. Yavaş yavaş gitmeyi umuyoruz. Ama tahminlerin üstünde bir rüzgar bizi karşılıyor. Açısı da çok uygun. İlk defa istediğimizen hızlı gidiyoruz. Nymphe 6+ knotlarda takılıyor. Yolun üçte ikisinden sonra ise tamamen frene basıyor. Bu da beklenmiyordu. Mecburen motorla tamamlıyoruz. Ve doğal olarak istediğimizden erken geliyoruz.

Akıntının dönmesini beklemek için giriş kanal mendireğinin doğusundaki alana demir atıyoruz. Burayı zaten görmek istiyorduk. İçersi çok kalabalık veya denizi kirli filan çıkarsa buraya kaçma seçeneğimizi bilelim diye... Ve gayet keyifli bir yer çıkıyor. Bu rüzgarda epey korunaklı. Vardığımızda orada olan tekne de az sonra toparlanıp içeri giriyor. Yine tek tekne kalıyoruz. Bu coğrafyada okyanusa bakan koylar geceleri hiç kullanılmıyor. Garip. Bizse halimizden çok memnunuz, geceyi geçirmeye karar veriyoruz.

Sakin bir geceden ardından sabah kahvelerimizi içip biz de kanala yöneliyoruz.

<-- Albufeira Culatra ve Faro -->

Geolocation

36.970198555109, -7.8635412330545

Add new comment

Map

Albufeira

Cem Eğrikavuk — Thu, 27 Jul 2023 16:23:33 +0000

Albufeira

Cem Eğrikavuk Thu, 07/27/2023 - 19:23

25 Temmuz salı sabahı bir haftadır alargada yattığımız Praia De Boilao'dan demir alıyoruz. Niyetimiz Portimao kasabasının önündeki kanalda demir atıp, 1-2 gece kalmak. Duruma göre ya burada, ya da Albufiera'da marinaya girip eksiklerimizi tamamlayacağız. Lagos'dan çıkalı 11 gün oldu. Sonrasında Faro bölgesinde yine uzun bir alarga dönemi bekliyoruz.

Portimao nehir içine kurulmuş kocaman bir liman şehri görüntüsünde. Mendireğin hemen içindeki demir alanı biraz solugan alıyor. Daha içerdeki demir alanı ise hem çok sıkışık, hem de sanayi manzaralı. Kaç gündür bulunduğumuz keyifli alandan sonra bize ters geliyor ve Albufeira'ya devam etmeye karar veriyoruz. İki saatlik yolun çoğunu yelkenle yapıyoruz. Yol boyunca yine dik yamaçlar ve altlarındaki mağaralar onlarca gezi teknesinin mekanı.

Akşama doğru vardığımız Albufeira'nın doğusundaki korunaklı alana demir atıyoruz. Kasabayı meşhur eden uzunnn plaj önümüzde. Çevremizde 3-4 tekne var, ama yine gece kalmıyorlar, hepsi marinalarına dönüyorlar. Yemek için botla karaya çıkıyoruz.

Sabah rutinlerimizi gerçekleştirdikten sonra marinaya giriyoruz Resepsiyon iskelesinde giriş işlemlerinden sonra yerimize bağlanıyoruz. Ve marina koşturması başlıyor. Yazmıştım, marinaya girmek demek, bizim için koşturmak demek. Çamaşır, alışveriş... Gaz tüplerimiz bitmişti. Atlamışız, normalde iki tüp var ve yedekli kullanıyoruz. Önceki gün farkettik ki, yedek de boşmuş! Neyseki, sora sora çekek alanındaki bir dükkanda dolu tüp buluyoruz. Uzun süredir portuçta yatan bisiklet burada iyi mesai yapıyor.

Marinanın çevresi epey canlı. Marina kompleksinde yirmiye yakın restoran var. Arkasında da oteller ve apartlar. Gezi teknelerine gelenlerle bayağı bir sosyal ortam. Ama esas şehir 15 dakika mesafede, o uzunnn plajın tepesinde. Akşam görmeye gidiyoruz. Kasaba olarak, bölgedeki diğer yerleşimlere göre, bizde hayalkırıklığı yaşatıyor. Tamamen bir turizm yerleşkesine dönmüş. Bayağı büyük ve kalabalık. Restoranlar, dükkanlar... Bir barlar sokağı bile var. Şöyle bir gezip önceden rezervasyon yaptığımız restoranda yemeğimizi yeyip marinamıza dönüyoruz. Gözde burası için "genç ingiliz turistlerin mekanı" demişti, haklı.

Marina ise keyifli. Restoranlarda çalınan canlı müziğin hem seviyesi makul, hem saat aralığı. Teknesinde yaşayanların sayısı da fazla. Komşularımızda bölge hakkında fikir ve tüyolar da alıyoruz.

<-- Praia de Boião Culatra Önü -->

Geolocation

37.083096459769, -8.2567667016958

Add new comment

Map